آپارتمان سوئدی دلپذیر یا نحوه بیشترین استفاده ممکن از یک آپارتمان کوچک

آپارتمان سوئدی دلپذیر یا نحوه بیشترین استفاده ممکن از یک آپارتمان کوچک

نویسنده: لاوینیا[1]


در این مقاله ما می خواهیم که یک “آپارتمان 1.5 اتاقه” شگفت انگیز را به شما نشان بدهیم که منجر به ستایش طراحی اسکاندیناویایی می شود.


این آپارتمان دارای کارایی سطح بالا، فقط در یک مساحت 42 متر مربعی قرار گرفته است؛ با این وجود به نظر نمی رسد که این آپارتمان داری نواقص زیادی باشد.

اتاق نشیمن جالب توجه و روشن است و پنجره های آن به سمت بخش های مجاور آرام دید دارد.


در آخرین نوسازی صورت گرفته، اتاق نشیمن و آشپزخانه به هم وصل شده اند و این کار باعث شده است که آدم احساس قرار گرفتن در فضا را داشته باشد.


یک دیوار آجری روستایی به عنوان یک مرز “تزئینی” مابین دو اتاق عمل می کند و منجر به افزایش اصالت این آپارتمان شده است.

منبع  : کانون مشاوران ایران-آپارتمان سوئدی دلپذیر یا نحوه بیشترین استفاده ممکن از یک آپارتمان کوچک


داروی ضداضطراب

داروی ضداضطراب، که همچنین آرامش بخش کوچک ضداضطراب نامیده می شود، یک دارویی است که منجر به تسکین علائم اضطراب می شود.

اضطراب یک وضعیت مربوط به ترس نافذ و فراگیرنده است که می تواند از طریق عوامل محیطی یا شخصی خاص تحریک شود. وضعیت های اضطرابی در اغلب مواقع همراه با یک سری عواطفی همانند ترس، عصبانیت یا افسردگی بروز پیدا می کنند.

این امکان وجود دارد که یک فرد مبتلا به اضطراب یک سری علائم فیزیکی، همانند تپش قلب، تهوع، سرگیجه، سردرد، درد قفسه سینه و همچنین بی خوابی و خستگی را تجربه کند.

زمانیکه چنین ترس هایی شدید و ناتوان کننده باشند، ممکن است که فرد به روان درمانی و دارو نیاز پیدا کند.

اولین داروهای ضداضطرابی
بعد از جنگ جهانی دوم، داروسازان سوئیسی در یک دارویی که به عنوان یک آنتی بیوتیک بررسی می کردند، یک سری ویژگی های سست کننده عضلات را متوجه شدند.

بهبود ایجاد شده در نتیجه استفاده از این دارو منجر به کشف شدن داروی آرامش بخشی به نام مپروبامیت (meprobamate) شد.

یک بررسی دیگری نشان داد که بنزودیازپاین ها (benzodiazepines) که یک سری ترکیبات حلقه دار پیچده ای هستند، حتی دارای یک سری ویژگی های آرامش بخش بیشتری است.

بعد از آن صدها مورد از حلقه های بنزودیازپاین مبنایی با هم ترکیب شدند.

فرمولاسیون های متفاوت ساختار بنزودیازپاین مبنایی در دوز های بالا به عنوان تسکین دهنده های عضلات، ضد تشنج و خواب آور – آرامش بخش مورد استفاده قرار گرفته می شود.
بنزودیازپاین ها و GABA
نورون های موجود در مغز یک سری سایت های خاص و مرتبطی را ایجاد می کنند که می توانند ترکیبات بنزو دیازپاین را به صورت گزینشی شناسایی یا به هم متصل کنند.

موقعیت های سلولی و  زیرسلولی مربوط به سایت ها در نزدیکی کانال های یونی مربوط به غشاء هایی قرار دارد که می توانند اجازه ورود یون های کلرید را به داخل سلول و همچنین سایت های نزدیکی دهند که در آن یک انتقال دهنده عصبی وجود دارد .

این انتقال دهنده به عنوان اسید گاما – آمینوبیوتیریک (gamma – aminobutyric acid or GABA) شناخته می شود.

اضطراب

اضطراب عبارت از یک نوع احساس وحشت، ترس یا هراسی می باشد که در اغلب مواقع هیچ نوع توجیه مناسبی برای آن وجود ندارد.


اضطراب یک مورد مجزایی نسبت به ترس می باشد، چرا که ترس در واکنش به یک خطر مشخص و واقعی (همانند یک مورد خطرناک برای سلامتی فیزیکی فرد) بروز پیدا می کند.


در نقطه مقابل، اضطراب در واکنش به موقعیت های ظاهرا بی خطر ایجاد می شود یا در نتیجه یک سری تضادهای ذهنی و عاطفی درونی ایجاد می شود که ممکن است برای خود فرد نامشخص باشند.


نمی توان به صورت کامل اضطراب موجود در زندگی روزمره را از بین برد و وجود داشتن مقدار محدودی از آن یک مورد نرمال و عادی فرض می شود.


ولی اضطراب مداوم، شدید، مزمن یا مکرر که دارای یک علت مشخصی نمی باشد، معمولا به عنوان یکی از علائم اختلال عاطفی در نظر گرفته می شود.


زمانی که چنین اضطرابی به صورت غیر منطقی و در نتیجه یک موقعیت یا یک چیز خاصی صورت بگیرد، این شرایط به عنوان فوبیا شناخته خواهد شد.  


یک اضطراب رایج یا مداومی که دارای هیچ علت خاص یا نگرانی ذهنی نمی باشد، به عنوان اضطراب عمومی یا ثابت نامیده می شود.

علل (و تفسیرهای روان پزشکی) مختلفی برای اضطراب وجود دارند. سیگموند فروید (Sigmund Freud) به عنوان یک متخصص اعصاب اتریشی، اضطراب را به عنوان یک حالت بدنی از تضاد عاطفی درونی بیان کرد .


در حین قرار گرفتن فرد در شرایط، احساسات یا انگیزش های طاقت فرسایی (در نتیجه آگاهی هوشیارانه) ایجاد می شود که مهلک یا اضطراب آور می باشند.


همچنین اضطراب در مواردی که منجر به عملکرد نامناسب جنسی یا کاری شود، به عنوان یک تهدید برای شخصیت فرد یا عزت نفس او در نظر گرفته می شود.


روان شناسان رفتاری اضطراب را به عنوان یک واکنش یادگرفته شده در برابر اتفاقات تهدید آمیز زندگی واقعی تعریف می کنند؛

منبع  : کانون مشاوران ایران-اضطراب


اختلال شخصیتی ضداجتماعی

اختلال شخصیتی ضداجتماعی یک اختلال شخصیتی می باشد که ویژگی بارز آن عبارت از وجود داشتن یک الگوی نافذ از بی اعتنایی نسبت به احساسات سایر افراد می باشد و افراد دچار شده به این اختلال در اغلب مواقع از طریق غفلت یا اقدامات آشکار، به حقوق سایر افراد تجاوز می کنند.

این اختلال در 2 تا 3 درصد از افراد بالغ بروز پیدا می کند؛ همچنین این اختلال بیشتر در مابین افراد زندانی شیوع دارد.

در گذشته، اختلال شخصیتی ضداجتماعی در اغلب مواقع به عنوان یک شرایط ضداجتماعی در نظر گرفته می شد.

با این وجود، ویژگی های بارز این شخصیت عبارت از گمراه کنندگی می باشد چرا که این عنوان بیشتر برای توصیف حالت های شدید و خشن مربوط به این اختلال استفاده می شود (برای مثال در رابطه با قتل های سریالی استفاده می شود).

اغلب رفتارهایی که منجر به بروز اختلال شخصیتی ضداجتماعی می شوند معمولا در دوران کودکی بروز پیدا می کنند؛

برخی از رفتارها شامل بدرفتاری با حیوانات و تمایل شدید نسبت به آتش درست کردن می باشد.

افراد دچار شده به این اختلال رفتارهای تکانشی از خودشان نشان می دهند و در سنین پایین با یک سری مشکلاتی مواجه می شوند.

اکثر بچه هایی که این رفتارها را از خودشان بروز می دهند، دچار اختلال رفتاری می شوند.

نبود همدلی، نبود پشیمانی، تحریک پذیری و عدم توانایی برای داشتن روابط صمیمانه می تواند در  فرد مبتلا به این اختلال وجود داشته باشد و همچنین این افراد به صورت مستمر قوانین را نقض کنند.


اختلال شخصیتی ضداجتماعی
اختلال شخصیتی ضداجتماعی
همچنین این امکان وجود دارد که این افراد رفتارها و تجربیات منحرف را نشان دهند و دارای تفکر پارانوئیدی باشند.

افراد دارای اختلال شخصیتی ضداجتماعی در پیروی کردن از هنجارها و قواعد اجتماعی با مشکلات زیادی مواجه می شوند و در نتیجه این افراد برای ادامه دادن به کار خودشان و داشتن یک عملکرد مناسب در داخل خانواده با یک سری مشکلاتی مواجه می شوند.
همچنین اکثر افراد دچار شده به این اختلال یک سری رفتارهای پرخطر اکتشافی را انجام می دهند که اغلب آنها مربوط به سوء مصرف مواد مخدر است.

به دلیل بروز چنین رفتارهایی در افراد دارای اختلال شخصیتی ضداجتماعی، احتمال فوت نابهنگام این افراد یا معلول شدن این افراد در نتیجه تصادفات خودرویی یا اقدامات خودکشی یا انتحاری بیشتر می باشد.

به سختی می توان اختلال شخصیتی ضداجتماعی را درمان کرد، چرا که این افراد معمولا در نتیجه اقدامات خودشان هیچ نوع احساس گناه یا پشیمانی را تجربه نمی کنند.

نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک

نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک

هر ایالتی یک آژانس خدمات محافظت کننده از کودک[1] (CPS) مخصوص به خودش را دارد که مسولیت آن عبارت از محافظت کردن از سلامتی و رفاه کودکان می باشد.


بررسی هایی که توسط CPS صورت می گیرد، می تواند برای هر دو مورد کودکان و بزرگسالان آسیب زا و استرس زا باشد. با این وجود، صرف وجود داشتن ناراحتی عاطفی باعث نمی شود که شما حق استفاده از CPS را داشته باشید.


به دلیل اینکه مددکاران اجتماعی CPS عبارت از عوامل دولتی می باشند، آنها نمی توانند حقوق شهروندی شما را نقض کنند.


یک کارمند CPS که نسبت به کار خودش علاقه زیادی دارد، ممکن است که حقوق اساسی شما را نقض کند یا یک تحقیق یا تصرف غیر منطقی در مورد شما داشته باشد.


در صورت پیش آمدن چنین شرایطی، می توانید درخواست دریافت خسارت مالی داشته باشید.


مشخص کردن موارد صورت گرفته در مورد خودتان

1. اتفاقات صورت گرفته را بر اساس ترتیب تاریخی یادداشت کنید.

این یادداشت را با اولین برخوردی که با CPS داشته اید، شروع کنید و از تمامی برخوردها و ارتباطاتی که با مددکاران اجتماعی CPS و سایر کارمندان آن داشته اید، یک پیش نویسی را تهیه کنید.



خدمات محافظت کننده از کودک

خدمات محافظت کننده از کودک

برای هر یک از مددکاران CPS که با آنها برخورد داشته اید یا به هر نحوی یک ارتباطی برقرار کرده اید، اسم، عنوان شغلی و اطلاعات مربوط به برخورد مستقیم را  بنویسید.


همچنین شما باید هر کاری که CPS در مورد فرزندتان انجام داده است و دلیل ارتباط برقرار کردن CPS با کودکتان را مشخص کنید.

2. تمامی اسناد مرتبط و سایر شواهد را جمع آوری کنید.

شما باید قبلا تمامی تعاملات خودتان با CPS را مستند کرده باشید.


همه این یادداشت ها عبارت از شواهدی می باشند که شما می توانید در دادخواهی های خودتان مورد استفاده قرار دهید.


در صورتی که شما یک سری اسناد مکتوبی داشته باشید که بیش از این نمی توانید نگهداری کنید، یک یادداشت از آنها بردارید.


همچنین CPS باید یک سری کپی از اسناد مختلف داشته باشد و شما می توانید بعدا آنها را درخواست کنید.


همچنین شما باید تمامی اسناد مربوط به کارهایی که با کودکتان صورت گرفته است را جمع آوری کنید.


برای مثال، در صورتی که شما در خانه خودتان به فرزندتان تدریس کنید، باید تمامی برنامه های مدرسه ای، تکالیف و دوره های تحصیلی را جمع کنید و یک کپی از آنها بگیرید.

منبع  : کانون مشاوران ایران-نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک