در مقابل رفتارهای منفی کودک توجهی نکنید: رفتارهای آزار دهنده کودک که موجب خشم والدین می شود.
ازجمله : فرمان نبردن از دستورات والدین و رفتارهای خشن انجام می دهند .
که مهم ترین این رفتار خراب کردن وسایل شخصی مخصوصا اسباب بازی می باشد.
از دیگر رفتارهای آزار دهنده کودک غر زدن ، حرف بد زدن ، پرتاب کردن آب دهان ، جویدن ناخن و کتک
زدن می باشد که اگر کنترل نشود باعث ایجاد رفتاری مشکل در آینده می شود.
در صورت اعتنا نکردن به کودک نسبت به رفتار غلط او به وسیله پدر و مادر که در این گونه موارد از کودکان بخواهند.
درخواستش را به آرامی بگوید و در صورت موفق شدن کودک او را تشویق کنند.
شماره های تماس 01
وقتی که کودک متوجه رفتار غلط خود می شود و به او پایان می دهد .
اگر چه پدر و مادر از او عصبانی هستند.
منبع:مرکز مشاوره-در مقابل رفتارهای منفی کودک توجهی نکنید
هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید:مسئولیت دادن به فرزند خود باعث می شود.
که با معنی مسئولیت پذیری آشنایی پیدا کند و با آموزش مهارت های اجتماعی برای ارتباط برقرار کردن با دیگران موفق باشد.
اگر در انجام مسئولیت کودک خود کوتاهی کرد هیچ وقت با تنبیه کردن جواب او را ندهید بلکه
با روش زبانی و حالت چهره کودک را از اشتباهش مطلع کنید .
والدین هیچ وقت فرزند خود را برای انجام مسئولیت وادار نکنند و اگر از انجام مسئولیت فرزندتان
خودداری کرد هرگز به تندی رفتار نکنید و محبت خود را از او دریغ نکنید.
اجبار کردن و با زور خواستن از کودک برای انجام مسئولیت او را لج باز و پرخاش گر می کند و بهترین
روش برای برخورد صحبت کردن با ملایمت و کودکانه با او می باشد.
منبع:مرکز مشاوره-هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید
تنبیه صحیح کودک:کودک باید انقدر از پدرومادر خوبی ومحبت دیده باشد.
که اخم کردن آنها برایش سخت باشد و همین اخم او راتنبیه کند.
والدینی که دائم کودک را دعوا میکنند اخمشان هم تاثیری ندارد.
شماره های تماس 01
منبع: کودک و نوجوان
نوشته های مرتبط:
کودک خشونت را از والدین الگو میگیرد
هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید
در حضور کودکان دعوا نکنید
کودک خود را هیچ وقت شتاب زده از خواب بیدار نکنید
مشاور کودک : بی توجهی فعال
آسیب اجتماعی با نام کودک آزاری
منبع:مرکز مشاوره-تنبیه صحیح کودک
استقلال شخصیت کودکان دوران کودکی می باشد.
مادران از آغاز کودکی فرزند خود را وابسته به خود تربیت می کنند و به کودک خود اجازه نمی دهند مستقل شوند.
مادرانی که رابطه ضعیف و سستی با همسر خود دارند.
این ارتباط عاطفی را با فرزند افزایش می دهد چه دختر و چه پسر فرقی نمی کند.
رشد شخصیت کودکان
بعد از ازدواج مردی که به مادر خود وابسته است به همسر بی توجه و در تصمیم گیری ها و نکته هایی که
درزندگی مشترک باید رعایت شود بی اهمیت هستند. باید حتما به مرکز مشاوره خوب کودکان مراجعه
کنید.فردی که در جایگاه درست نمی تواند تعریفی داشته باشد و به این موضوع بی توجه باشد بعد از ازدواج
خانواده و فرزند را محور اصلی قرار می دهد. در این گونه شرایط وقتی که به همسر خود عشق می ورزد،
مادر ناراحت می شود و بر عکس این موضوع رخ می دهد و اختلافات زوجین با این پایه شکل می گیرد.
شماره های تماس 01
کودکان و سن بلوغ
به تعداد تمام انسان ها راه حل و شکل گیری پایه وجود دارد ، مادران وقتی که فرزندشان به سن بلوغ
نزدیک می شود سعی کنند به کودک اجازه دهند مستقل بودن در رشد او پرورش یابد و دختران و پسران
قبل از ازدواج باید نسبت به یکدیگر آشنایی داشته باشند و به مشاوره قبل از ازدواج اهمیت دهند.
منبع:مرکز مشاوره-استقلال شخصیت کودکان
آیا به نظر میآید کودکان شما درخواستهایتان را نمیشنوند؟ اگر اینطور است، به خاطر ضعف شنوایی آنها نیست، بلکه نشانه بیتوجهی آنها به حرفهای شما است. آنها تا هنگامی که صدایتان به حدی بلند شود که احساس کنند خیلی جدی هستید به این کار ادامه میدهند.
رفع این مشکل دو جزء ضروری را میطلبد: والدین باید چیزی را بگویند که هدفی از آن دارند و سپس آن مطالب را جدی بگیرند. پس کلمات خود را با دقت انتخاب کنید، سپس آنها را با صداقت، و محکم به کودکان انتقال دهید. کودک شما به زودی یاد خواهد گرفت که در اولین لحظهای که شروع به صحبت میکنید، به شما گوش فرار دهد. برای نیل به این منظور به نکات زیر توجه کنید:
۱- مجبورش کنید به چشمهایتان نگاه کند
از آنجایی که حواس کودکان به آسانی پرت میشود، اطمینان حاصل کنید که هنگام صحبت کردن، به شما نگاه میکنند. شاید این مهمترین عامل در پیروی کودک از دستورات یا گوش دادن به شما باشد. نشان دهید که منظور شما از تلاقی نگاه چیست. این روش را از طریق یک بازی به کودک بیاموزید: چند متر دورتر از هم بنشینید و به چشمهای هم نگاه کنید، هر کس زودتر به اطراف نگاه کند، بازنده است.
اگر کودکتان از نگاه کردن به چشمان شما میترسد یا احساس راحتی نمیکند، به او بیاموزید تا به دهان یا تمام صورت شما نگاه کند.
گاهی برای جلب توجه یک کودک لازم است تماس جسمی با او داشته باشید. به آرامی دستتان را روی شانهاش بگذارید یا در صورت لزوم، دو تا دستتان را روی شانههایش قرار دهید و با ملایمت صورتش را به طرف خود نگاه دارید. فقط گاهی از این روش استفاده کنید و بکوشید به استفاده از آن عادت نکنید. برای کودکان بزرگتر هر چیزی بیش از یک اشاره کوچک با دست بر شانهاش، ممکن است به جای جلب توجه، به یک رویارویی بدون ثمر بینجامد.
وقتی کودک هنگام صحبت کردن به شما نگاه میکند، برای این کار او را تشویق کنید و بگذارید بداند که از او راضی هستید. بعدها در صورتی که علاوه بر نگاه کردن به شما، از دستورات نیز پیروی کرد، او را تحسین کنید.
۲- آرام ولی محکم صحبت کنید
اگر معمولا هنگامی که کاری از کودکتان میخواهید صدایتان را بلند میکنید، کودک میآموزد تا هنگامی که صدایتان را به حداکثر نرساندهاید، به شما بیتوجهی کند. اگر متوجه شدید که صدایتان لحظه به لحظه بلندتر میشود، صبر کنید، یک نفس عمیق بکشید، به چشمهای کودک خیره شوید، با آهستگی و بسیار شمرده سخن بگویید. بگویید، «اندی (با یک مکث بین هر کلمه در حالی که به هم نگاه میکنید)، من…. ازت…. میخوام…. لباسهات رو…. همین حالا…. جمع کنی…. و توی…. کمد…. بگذاری.»
۳- از جملات پرسشی اجتناب کنید
وقتی به کودکتان میگویید «چطور لباسهات رو جمع کنی؟» اگر پاسخ دهد، «حالا نه!» متعجب نشوید. اگر بگویید «میآیی حالا ظرفها رو تمیز کنیم؟»، این فرصت را به او دادهاید تا بگوید، «نمیآم.» اگر در مورد چیزی که میخواهید کودکتان انجام دهد سوالی در ذهن ندارید، از جملات قاطع استفاده کنید تا دقیقا بداند چه کار باید بکند و به علاوه آن را چه موقع، کجا و چگونه انجام دهد.
۴- با جملات ساده صحبت کنید
از کلماتی که کودکتان آنها را نمیفهمد استفاده نکنید. ساده و روشن حرف بزنید. پرچانگی نکنید. دستورات و توضیحات طولانی ممکن است باعث فراموش شدن بخشهای اصلی صحبتتان شود. نوجوانان برای به یاد آوردن سرنخهای اطلاعات شفاهی، توانایی محدودی دارند. گفتگوهای کوتاه و ساده، همراه با یک عکسالعمل طبیعی بهتر از یک سخنرانی طولانی، درک و به خاطر سپرده میشود. به جای ادامه گفتگو در مورد مسئولیت، ارزش پول و اصول اخلاق، وضعیت را برای کودک روشن کنید: «یا همین حالا از دوچرخهسواری دست میکشی، یا یک هفته حق سوار شدن نداری.»
۵- احساستان را به کودک بگویید
بدون آن که بهطور مستقیم از کودک انتقاد کنید، به او بگویید که در مورد اعمال و رفتارش چه احساسی دارید. برای مثال، «به خاطر این که خودت توالت رو تمیز نمیکنی، واقعا ناراحتم.» یا، «وقتی به موقع خونه نمیآی واقعا نگران میشم». اگر از جملاتی استفاده کنید که به جای کودک به خودتان اشاره کند، میتوانید از انتقاد، سرزنش یا حمله کردن به کودک بپرهیزید، همچنان احساسات را بهطور موثری بیان کنید.
چگونه از روشهای کسب آرامش استفاده کنیم (یا چگونه خونسرد باشیم)
افزاد بالغ دوران کودکی را به عنوان یک دوره خالی از تشویش به یاد میآورند. دورهای خالی از مسئولیت، نگرانی یا مشکل. ولی کودکان دنیار امروز از جهات گوناگونی تحت فشارهای سختی قرار دارند. آنها مجبورند چیزهای متفاوتی نظیر خواندن و حساب کردن را حتی قبل از ورود به دبستان بیاموزند. کودکان میدانند که از آنها انتظار میرود تا دبیرستان را تمام کنند و وارد دانشگاه شوند. آنها اغلب مجبورند تنشهای طلاق، اشتغال والدین، نگرانیهای روزانه، یا ساعتهای تنهایی در خانه را تحمل کنند. خطر جنگ هستهای، ربوده شدن توسط دزدان بچه و قتل، توسط والدین و اطرافیان به کودکان ابراز میشوند.
تنشهای دنیای کودکان ممکن است به صورت نشانههای فیزیکی نظیر بیخوابی، سردرد ناشی از فشار عصبی، خیس کردن رختخواب در شب، یا ناراحتیهای گوارشی عصبی خودنمایی کنند. یا ممکن است به صورت تظاهرات احساسی نظیر عصبانیت، پس زدن و ترس مشخص شوند. این تظاهرات را میتوان به عنوان یک مشکل تربیتی تفسیر کرد. به عنوان یک پدر یا مادر میتوانید روشهای کنترل تنش را بیاموزید. این روشها به شما و کودک کمک میکنند تا بر اضطراب چیره شوید.
ما به والدین و کودکان راههای حفظ آرامش را میآموزیم و از طریق تجربه شخصی و حرفهای میدانیم که آموزش روشهای کاهش تنش، در زندگی شما و کودکتان تغییرات مطلوبی ایجاد خواهد کرد. آموختن این روشها به تمرین نیاز دارد، پس برای آموختن آنها زمان صرف کنید. مطمئن باشید که به زحمتش میارزد. برنامه ما و متنهایی را که در آخر این بخش پیشنهاد شدهاند، امتحان کنید. به دستوراتی که دکتر چارلز استروبل برای والدین و کودکان طراحی کرده است، توجه کنید.
۱- واکنشهای تنش را تشخیص دهید. مایکل هر روز پس از مدرسه دچار سردرد میشود. شری به خاطر چیزهای بیاهمیت عصبانی میشود. جان هر روز صبح با دل درد از خواب بیدار میشود. اَمی به سختی به خواب میرود. اگر همه این مشکلات را نشانههای اضطراب و شرایط تنشزا بدانیم، حدس خوبی زدهایم.
فهرست زیر میتواند به شما کمک کند تا برخی از تظاهرات فیزیولوژیک و رفتاری تنشزا را تشخیص دهید. به خاطر داشته باشید که این نشانهها میتوانند ناشی از مشکلات جسمی باشند، بنابراین، قبل از آن که یک نشانه پایا را به عنوان یک اثر فیزیولوژیک تصور کنید، آن را با پزشکتان در میان بگذارید. گاهی از این نشانهها برای کسب توجه یا در رفتن از زیر بار تکالیف استفاده میشود.
منبع:مرکز مشاوره-مشاور کودک خوب :روش صحبت با کودک