درمان فوبیا و وسواس و اختلال روان
روانشناسیدرمان فوبیا و وسواس و اختلال روان
روانشناسیپرخاشگری در کودکان
مواردی زیادی در دنیای خاتواده ها سبب بروز مشکلات رفتاری و ایجاد اختلال در روابط مثبت و مناسب میان والدین و کودکان می شود. پرخاشگری یکی از مشکلات شایع در میان کودکان است که بسیاری از خانواده ها و پدر و مادر هایی که فرزندان کودک پرخاشگر دارند مشکلات زیادی برای درمان و بهبود این اختلال در او دارند. پژوهش ها اثبات نموده است که بسیاری از نوجوان و جوانانی که در اواسط زندگی خود پرخاشگر هستند و به نوع با اختلالات پرخاشگری درگیر هستند در دوران کودکی خود از والدین خود پرخاشگری دیده اند. به صورت کلی نمی شود برای پرخاشگری تعریف خاص و دقیق اراده نمود اما پژوهش های روانشناسی و پزشکی نشان می دهد که پرخاشگری به نوعی رفتاری است که در آن شخص پرخاشگر می خواهد و قصد دارد تا با صدمه زدن به فرد دیگر از لحاظ جسمی و روحی به هدف خود برسد. در واقع می شود گفت که شخص پرخاشگر می خواهد تا با استفاده از پرخاشگری خود موجبات آزار و اذیت دیگری را فراهم نماید.
در جوامع مختلف کودکان زیادی هستند که با مشکل و اختلال پرخاشگری مواجه هستند که دلایل زیادی برای آن وجود دارد. یکی از مهم ترین عواملی که سبب بروز پرخاشگری در کودکان می شود تنبیه و صدمات جسمی است که از جانب والدین به آن ها وارد می شود که این نوع پرخاشگری حتی می تواند در بزرگ سالی نیز ناشی از همین تنبیه های دوران کودکی بوده و تاثیرات خود را نشان دهد لذا والدین باید دقت نمایند که تنبیه بدنی کودک به هیچ وجه قابل قبول نیست و روشی تربیتی کاملا اشتباه و رد شده می باشد. یکی از عوامل مهم دیگر که، البته باید اذعان داشت که تاثیر آن به اندازه تاثیر مورد اول یعنی تنیبه های والدین نیست، عوامل و دلایل فرهنگی است که می تواند سبب بروز اختلالات پرخاشگری در کودکان شود.
جدیدترین و معتبرترین راه ایجاد ارتباط با مدرسه کودکان
بسیاری از افراد به دنبال مشاوره تحصیلی رایگان برای فرزند خود هستند لذا ما در این بحث به نکاتی مهم پیرامون تشویق کودکان به درس خواندن می پردازیم.
هر روز از فرزند خود بپرسید چه کاری باید انجام دهد.
یک محفل آرام را برای او فراهم کنید.
برای اکثر والدین، فرستادن بچه ها به مدرسه، کار مشکلی است.
هدف آنها این است که فرزندان خود را بسازند، هر دو کودکان و نوجوانان در مدرسه احساس امنیت و راحتی می کنند و درس های خوبی می گیرند.
اغلب والدین از معلم و مدرسه فرزندشان جدا شده اند.
به نظر می رسد که وقتی والدین در مدرسه شرکت نمی کنند، والدین مسئولیت فرزندان خود را احساس نمی کنند و در این زمان آنها فرزندان خود را به دست غریبه ها می دهند.
اگر والدین نقش فعال تری ایفا کنند، نه تنها کودکان را تشویق به تحصیل می کنند بلکه علاقه خود را نیز افزایش می دهند.
در این مورد، والدین نقش مهمی در تجربه تحصیلی فرزندشان ایفا می کنند و در عین حال ارتباط خوبی با معلمان ایجاد می کنند.
اما یک سوال:
اگر مدرسه از جایگاه بالایی برخوردار باشد، نقش والدین چیست؟
والدین نباید اهمیت نقش خود و همچنین مدرسه را نادیده بگیرند.
آنها همچنین باید اطمینان لازم را داشته باشند تا در صورت لزوم خودشان عمل کنند.
بی اشتهایی کودکان، معضلی بزرگ برای کودکان
بی اشتهایی کودکان، معضلی بزرگ برای کودکان
0 دیدگاه /آبان ۲۰, ۱۳۹۷
ادامه مطلب ...
برای ایجاد ارتباط قوی با مدرسه، توصیه های زیر را در نظر بگیرید:
تعیین زمان خاصی برای رفتن به رختخواب در فرزندان
در شب، کودکان را به رخت خواب ببرید زیرا کودکان قبل از رفتن به مدرسه باید آمادگی کامل داشته باشند و این مسئولیت والدین آنها است.
وداع کوتاه
صبح از خانه بیرون بروید تا بچه ها را در راه مدرسه همراهی کنید.
هنگام جدا شدن، کودک را در آغوش گرفته و ببوسید و بلافاصله به مدرسه بفرستید.
اغلب کودکان از دوری های طولانی مدت ناراحت می شوند.
نگران نباشید: معلمان می دانند که چگونه کودکان را آرام کنند.
به یاد داشته باشید که کودکان پس از جدا شدن از والدین، به ندرت گریه می کنند.
اگر فرزند شما این موضوع را تمرین کند، “استقلال” را می آموزد.
زمان خداحافظی زمان خوبی برای صحبت با معلمان نیست این کار را برای زمان بهتر انجام دهید.
زمانی که می توانید بهتر با آن ها مذاکره کنید. “moshaverane”
جدیدترین و معتبرترین راه ایجاد ارتباط با مدرسه کودکان
از کلاس فرزندتان بازدید کنید
با معلم فرزند خود صحبت کنید و گاهی به کلاس درسش بروید.
با انجام این کار، والدین در کلاس کودک خود را به چشم فرزند و معلم خود می بینند.
در همین حال، کودکان متوجه می شوند که پدر و مادر از سرنوشت ان ها مراقبت می کنند.
در فعالیت های مدرسه شرکت کنید
داوطلبان را برای تحصیل در مدرسه آماده کنید این به نفع مدرسه است، و مهمتر از همه، به کودکان نشان می دهد که آموزش یک موضوع ارزشمند است.
مشاورانه
مشاوره خانواده
مشاوره ازدواج
مشاوره تلفنی
مشاوره آنلاین
تست روانشناسی
مشاوره روانشناسی
مشاوره جنسی
اختلال روانی
استخدام روانشناس و روانسنج
لباس های مناسبی را برای کودک خود را در نظر بگیرید
اگر مدرسه فرزند شما لباس خاصی نداشته باشد، لباس مناسب را در نظر بگیرید.
جوراب شلواری یا لباس های مشابه توصیه نمی شود.
کودکان باید بدانند که مدرسه جای این کارها نیست و تنها باید به آموزش فکر کنند.
لباس و کفشی را انتخاب کنید تا کودک احساس راحتی کند.
مراقبت از چیزهایی که کودکان به مدرسه می برند
اجازه ندهید کودک شما اسباب بازی، بازی های ویدئویی، ابزارهای الکترونیکی و غیره را به مدرسه ببرد، در غیر این صورت نمی تواند بر یادگیری تمرکز کند.
به والدین توصیه می شود که مطالب فرزند خود را بررسی کنند.
در صورت لزوم، به عنوان وکیل فرزندتان عمل کنید
اولین وظیفه والدین این است که به انتخاب مدرسه فرزند خود دقت کنند.
یک معلم خوب می تواند مشکلات زیادی را به صورت حرفه ای و متخصصانه حل کند.
البته والدین باید عمل کنند.
در این مورد، آنها باید به دقت به حرف های فرزند و معلم خود گوش کنند و به دنبال راه حل فوری نباشند.
۸- فرزند خود را در فضای مناسب به مدرسه بفرستید
هر روز از فرزند خود بپرسید چه کاری باید انجام دهد.
یک محفل آرام را برای او درست کنید.
اطمینان حاصل کنید که راهنمایی فرزندتان در صورت لزوم برای شما مناسب است و اطمینان حاصل کنید که تکلیف شان را به خوبی انجام می دهند.
خواندن برای کودکان یا با آنها باید بخشی از برنامه شبانه باشد.
شما می توانید کتابی را برای بچه های کوچک بخوانید.
گاهی اوقات بچه های می توانند یک کتاب بخوانند و گاه به کتاب خواندن دیگران گوش فرا دهند.
شما باید عشق تحصیل در کودک خود را نهادینه کنید.
اگر هر شب قبل از خواب کتاب بخوانید، آنها از تخیل خود استفاده می کنند و انگیزه زیادی برای خواندن پیدا می کنند.
مقالات مشاوره و راهنمایی تحصیلی
۹ – کودکان بیمار باید در خانه بمانند
اگر علائم بیماری های مسری را می بینید، کودک را به مدرسه نفرستید.
بهتر است که این را با مقامات مدرسه هماهنگ کنید، اما معمولا علائمی مثل آبریزش بینی، حالت تهوع و علائمی این چنینی است که باید به خاطر آن از کودک نگهداری کنید.
اگر والدین دقت بیشتری داشته باشند، مدارس محیط زیست سالمتری خواهند داشت.
اطمینان حاصل کنید که مدرسان و مدیران مدرسه فرزند شما شماره تلفن شما را دارند.
در ضمن، اگر بچه ها شماره تلفن های والدین خود را به یاد داشته باشند، احساس امنیت بیشتری خواهند کرد.
غذای سالم و مغذی را برای کودک خود تهیه کنید
غذاهای غنی از پروتئین مانند هویج، پنیر، کلم خشک، آبمیوه های طبیعی، گوشت و میوه، گزینه های عالی هستند که انرژی مورد نیاز فرزند شما را فراهم می کنند.
در هنگام شام، شما فرصت صحبت با اعضای خانواده دارید
هنگامی که اعضای خانواده در میز شام نشسته اند، فرصتی عالی برای والدین و فرزندان برای صحبت کردن با یکدیگر در مورد درس و مدرسه است.
توصیه های نهایی
والدین نباید از معلمان و مدرسین ترس داشته باشند، بلکه باید بتوانند به آسانی در مورد نگرانی های خود با آنها صحبت کنند.
والدین باید با سیاست های مدرسه هماهنگ شوند.
با استفاده از توصیه های بالا، والدین می توانند نقش مهمی در فرآیند آموزش فرزند خود ایفا کنند، در حالی که کودکان را ترغیب می کنند تا یاد بگیرند و نتایج بهتر را کسب کنند.
والدین نباید فراموش کنند که اگر کودک در طول سال تحصیلی خود با بسیاری از معلمان تعامل کند، این مدل برای او تاثیرگذار خواهد بود.
درصورت داشتن امتحان می توانید برای او از مشاوره تحصیلی استفاده کنید.
منبع : ۱-فاضلی عصمت. تاثیر مشاوره در پیشرفت تحصیلی دانشجویان. پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی : بهار و تابستان ۱۳۸۳ , دوره ۱۰ , شماره ۱-۲
۲-داورپناه ابوسعید , نصرت فلاح علی. تاثیر آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر بهبود مهارت های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر. مشاوره کاربردی : ۱۳۹۵ , دوره ۶ , شماره ۲
۳-سایت مشاوره تحصیلی
منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-جدیدترین و معتبرترین راه ایجاد ارتباط با مدرسه کودکان
با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
ممکن است کودکانی را دیده باشید که در مواقع احساس تنهایی، ناکامی و خشم، دست به خودزنی می زنند.
رفتارهای خودآزارگرانه ی این دسته از کودکان دامنه ی وسیعی از جمله کشیدن موهایشان، به زمین انداختن خود، مشت کوبیدن به دیوار، به سر و صورت زدن و رفتارهای خطرناک تری مانند آسیب زدن به خود با اشیای مختلف را در بر می گیرد.
هدف کودک از خود زنی چیست؟
در حقیقت هدف کودک از انجام این رفتارها تنها یک چیز است ” محقق کردن خواسته ی خود با توسل به زور و اجبار”.
کودکانی که در سنین پایین با انجام رفتارهای خودآزارگرانه موفق به تحقق خواسته هایشان می شوند، در نوجوانی، جوانی و بزرگسالی نیز شیوه ی جدیدی را اتخاذ نخواهند کرد.
این افراد برای رسیدن به اهداف ریز و درشت خود، آسیب زدن به سلامتی شان را نشانه می گیرند و آمارها حاکی از تعداد زیاد اقدام به خودکشی در آن هاست.
جدیدترین روش های روانشناسی کودک
چرا همه ی کودکان خودزنی نمی کنند؟
براساس تحقیقات، احساسات تجربه شده توسط کودکی که دست به خود زنی می زند تا حد زیادی با بزرگسالان یکی است.
نوع انسانی با قرار گرفتن در معرض ناکامی، احساس درد و رنج روانی زیادی را تجربه کرده و برای کاهش آن دست به رفتارهای خودآسیب رسان می زند.
بنابراین ممکن است در همه ی کودکان نمونه هایی از آسیب زدن به خود را درسنین پایین مشاهده کنید.
نکته ی قابل توجه آن است که چرا این رفتارها در گروهی از کودکان ادامه دار می شود در حالیکه در گروهی دیگر به سرعت خاموش می شود؟
در پاسخ باید گفت دسته ای از دلایل در کنار هم منجربه تداوم خودزنی کودکان می شود:
1) عدم آگاهی کودکان از شیوه های صحیح تحقق خواسته ها منجر به استفاده از روش های ناپخته ی ابرازگری هیجانی مانند خود زنی می شود.
در این موارد، لازم است شما به عنوان والدین، شیوه ی صحیحی بیان خواسته ها را به فرزندتان آموزش دهید.
به عنوان مثال در وضعیتی خودتان را هم قد کودک قرار دهید و با آرامش و منطق به او بگویید که ” وقتی بچه ای داد می زند یا به خودش آسیب می زنه، من اصلا نمی فهمم اون چی میخواد.
تنها راهش اینه که اون اشکاشو پاک کنه و چیزی که میخواد رو بهم بگه تا بتونیم با هم حرف بزنیم”.
2) عدم اقتدار والدین نیز در تداوم این نوع رفتارها بسیار موثر است.
اگر کودک بتواند با نشانه گرفتن سلامتی اش، شما را تحت تاثیر قرار دهد و از موضع اقتدار خارج کند، می توانید مطمین باشید که همیشه با استفاده از این قبل رفتارها دست به کنترل شما خواهد زد.
بنابراین لازم است، مقتدرانه عمل کنید.
به این منظور، در مقابل رفتاهای خودآزارگرانه ی کودک، “واکنشی حاکی از بی توجهی” بسیار موثر است.
در حقیت لازم است به رفتارهای این چنینی کودک بی توجهی کنید.
به عنوان مثال وقتی فرزندتان خودش را به در و دیوار می کوبد، فریاد می زند و به سرش مشت می کوبد، به آشپزخانه بروید و مشغول کاری شوید تا کودک آرام شود.
سپس به او بگویید که “وقتی خودت را می زنی، متوجه درخواستت نمی شوم. پس بهتر است آرام باشی و خواسته ات را مطرح کنی”.
3) ناهماهنگی والدینی نیز عامل اساسی در تداوم رفتارهای خودآزارگرانه ی کودک است.
اگر در مقابل خواسته های فرزدتان، واکنش های متفاوتی نشان دهید، او سردرگم خواهد شد و برای رسیدن به خواسته اش، به سمت والد سهل گیرتر متمایل می شود.
پنین کودکانی معمولا والد مقتدر را به صورت فردی بی رحم و سنگدل ادراک می کنند و با او ارتباط خوبی برقرار نمی کنند.
بنابراین در مقابل خواسته ی فرزندتان، هماهنگ عمل کنید و اجازه ندهید که او از ناهماهنگی رفتاری شما، استفاده ی سوء کند.
4) لازم است روش های صحیح مقابله با ناکامی را نیز به فرزندتان بیاموزید.
لازم است کودکان با استفاده از ابزارهای قابل فهمی مانند شعر و داستان نسبت به طبیعی بودن ناکامی آگاه شوند.
همه ی ما در دنیایی پر از امکان ناکامی زندگی می کنیم و باور به اینکه ” من همیشه می بایست موفق شوم” ، بسیار مخرب است.
به کودکان آموزش دهید که ممکن است همیشه، اوضاع مطابق میل ما پیش نرود و گاهی علی رغم تلاش مان، به موفقیت نرسیم.
اگر کودکان روش های صحیح مقابله با ناکامی را بیاموزند، با احتمال کمتری به بزرگسالان متوقع و افسرده تبدیل خواهند شد.
آمارهای زیاد بزرگسالانی که با کوچک ترین ناکامی در مراسم خواستگاری، مصاحبه ی شغلی، بیکار ماندن و .. دست به خودکشی می زنند، ریشه در عدم آموزش موثر در زمینه ی ناکامی دارد.
می توانید از جملاتی مانند ” در طی این مدت دیدم که برای برنده شدن چه تلاشی کردی. تو باعث افتخاری!” و یا ” بیا برای این کار تلاش مون رو بکنیم. حالا یا میشه یا نمیشه” استفاده کنید.
با این عبارات کودک می آموزد که فرایند انجام کار، مهم تر از نتیجه است و در صورت ناکامی، راحت تر با آن کنار خواهد آمد.
کودک دو ساله ی پرخاشگر را بیشتر بشناسید.
بازی درمانی چیست؟
بیش فعالی در نوجوانان (بخش دوم)
آیا نوجوان من بیش فعال است؟
با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
کلید طلایی برخورد با کودکی که به خودزنی و تهدید، عادت کرده چیست؟
اگر وی صحبت شما با کودکی است که برای مدت ها، با استفاده از شیوه ی خودزنی به اهداف خود رسیده، مساله کمی سخت تر می شود.
در حقیقت، فرزندتان در جلد کودکی لج باز فرورفته که با پافشاری بر لجبازی به همه ی خواسته های خود رسیده است.
شما نیز سال هاست در جلد کودکی ترسان فرورفته اید که از ترس آسیب رساندن کودک به خود، خواسته های او را در اولین لحظه برآورده می کنید.
کلید طلایی تغییر در آن است که بتوانید نقش های تان را تغییر دهید:
وقتی فرزندتان در جلد “کودک لجباز” باقی می ماند، شما “کودک ترسان” نشوید.
با خودتان تکرار کنید که ” قرار نیست در مقابل تهدیدهای او بترسم و خواسته اش را براورده کنم. من آرام و منطقی باقی می مانم و به خودزنی هایش توجه نخواهم کرد”.
اگر در میانه ی راه، جا بزنید و با مشاهده ی اینکه فرزندتان سرش را به مبل می کوبد، دوباره به جلد ” کودک ترسان” فرو روید، موفق نخواهید شد.
بنابراین صبور باشید و به بی توجهی ادامه دهید تا کودک از جلد کودک لجباز خارج شود و خواسته اش را بیان کند.
دلسوزی را با والد گری موثر اشتباه نگیرید.
اگر فکر می کنید، والد خوب کسی است که از آسیب رسیدن به فرزندش جلوگیری می کند و خواسته های او را در دم اجابت می کند، سخت در اشتباهید.
وظیفه ی شما به عنوان یک والد خوب آن است که به کودک تان روش صحیح بیان خواسته ها را بیاموزید نه اینکه مانند قول چراغ جادو عمل کنید و خواسته های او را در لحظه فراهم کنید.
کودک نشوید و پا به پای فرزندتان فریاد نزنید.
قرار است شما به عنوان پدر و یا مادر، شیوه ی صحیح رفتار را به فرزندتان آموزش دهید. بنابراین اگر همپای کودک شروع به فریاد کشیدن، تهدید و خشم کنید، به نتیجه ای جز انفجار خشم در خانه نخواهید رسید.
تشویق به جا را فراموش نکنید. هر بار که کودک تان توانست بدون فریاد، جیغ و خودآزاری، خواسته ای را مطرح کند، او را تشویق کنید.
” آفرین به پسرم که اینقدر قشنگ در مورد چیزایی که می خواد حرف میزنه.”
فرزندتان در ابتدای مسیر ابراز گری صحیح هیجانی نیاز به تشویق و تایید دارد تا بتواند رفتارهای مناسب را یاد بگیرد و درونی کند.
بنابراین در این مسیر او را راهنمایی و تشویق کنید.
منبع: روانشناسی کودک و نوجوان - با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
بررسی مغز کودکان با نقص توجه و بیش فعالی
مغز کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی فقر پروتئینی را نشان می دهد
تحقیقات جدید در کودکان با بیش فعالی و کمبود توجه به فقر مواد شیمیایی مورد نیاز در خون این کودکان پی بردند. به نظر می رسد کودکان با بیش فعالی و کمبود توجه، حدود50 درصد سطوح پایین تری از آمینو اسید یا به اصطلاح تریپتوفان؛ پروتئین عامل تولید دوپامین، نورآدرنالین و استروتونین؛ و نیز یک مؤلفه مهم برای توجه و یادگیری دارند. جسیکا جاناسون از دانشگاه اربرو سویس به همراه تیم تحقیقاتی اش در پی بررسی فرضیه تفاوت بین انتقال پروتئین هاس تریپتوفان، تیروسین و آلانین در کودکان ADHD بودند، از آنجایی که این آمینو اسیدها مواد متشکله شیمیایی مغز و دخیل در ابتلای به ADHD محسوب می شوند. آنها سلول های بافتی پیوندی یا فیبروبلاست های 14 پسر 6 تا12سال دارایADHD را تحلیل کردند و به این نتیجه رسیدند که توانایی سلولی برای انتقال تریپتوفان در پسرانADHD نسبت به دیگر پسران کمتر است.
جانستون بیان کرد این یافته ها اختلالات بیوشیمیایی بیشتر در مغز افراد ADHD را در مقایسه با دانسته های قبلی نشان می دهد. وی اذعان می کند “این نشان دهنده چندین ماده مخابره گر بسیار مهم در ADHD است که این وضع در آینده می تواند موجب راهگشای واردات داروهای دیگری نسبت به داروهای در دسترس کنونی باشد “. جانستون تمرکز کاری خود را بر تحلیل مواد انتقال دهنده مهم در مغز برشمرد. سطوح بسیار پایین این مواد ممکن است دلیل پشتوانه ایجاد شرایطی از قبیل ADHD باشد.
برای مطالعه بیشتر:
فرزندپروری برای کودک بیش فعال
آیا تغذیه روی بیش فعالی کودکان موثر است؟
او گفت احتمالاً این یافته ها به معنای آنست که مغز سروتونین کمتری را تولید می کند. تاکنون عمدتاً تمرکز بر ماده انتقال دهنده دوپامین و نورآدرنالین در درمان پزشکی ADHD بوده است. اما اگر سطوح پایین سروتونین نیز عامل مشترک باشد داروهای دیگر ممکن است برای درمان موفقیت آمیز لازم باشد.
میزان پایین سرتونین با تکانشگری بیشتر ارتباط دارد که نشانه اصلیADHD است. او بر این باوراست که بررسی بیشتر سروتونین در افراد ADHD و اختلال رفتارهای آشوب زا بسیار مهم است.
همچنین کودکان گروه ADHD آمینو اسید آلانین بیشتری در سلول های فیبروبلاست مغز منتقل شد. متخصصان می گویند مشخص نیست این آمینو اسید چقدر بر ADHD اثردارد اما به نظر آنها شاید بر انتقال امینواسیدهای مهم دیگر برای فعالیت نرمال مغز تأثیرگذار باشد.
به طور قابل توجهی انتقال بیشتری از آلانین در کودکان اوتیستیک یافت شده است و در بررسی نُه پسر و دو دختر مبتلا به اوتیسم نمونه های فیبروبلاست ظرفیت فوق العاده ای برای انتقال آلانین را نشان دادند. محققان بیان کردند این افزایش انتقال در سطح غشای سلول ممکن است بر انتقال چندین آمینواسید دیگر در سطح سد خونی-مغزی تأثیر بگذارد و آنها نیز اضافه کردندکه معناداری این یافته ها باید بیشتر مورد کنکاش قرار گیرد. هیچ گونه تفاوتی در کار آمینواسید تریوسین در نمونه های پسران دارای ADHD دیده نشد که به نظر متخصصان فعالیت تریپتوفان در پسران در شرایط بدونADHD علت تفاوت بود. اما آنها فکر می کنند که این می تواند به معنای تغییر در تریپتوفان باشد که با تبدیل کلی تر در عملکرد یاخته سلولی ADHDها ارتباط دارد. تغییرات مشابه در یاخته های سلولی در اختلالات روانی دیگر مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی دیده شده است.
سرپرست تیم دکتر نیکولاس ونیزولوس برشمرد که سطوح کاهشی شدید گیرنده های استیل کولین نیز در پسران ADHD دیده شد. این فقدان می تواند منجر به مشکلاتی در تمرکز و یادگیری شود. داروهای بهبود دهنده سطوح استیل کولین هم اکنون موجودند و در حال حاضر در درمان بیماری آلزایمر به کار برده می شوند. جزئیات کامل این مطالعه در مجله کارکردهای مغز و رفتار منشتر شده است.
دکتر ونیزیلوس اضافه کرد “من درحال انجام تحقیقی در مورد بیمارهای روانی و اختلالات کارکردی در سطوح سلولی هستم”. فرض بر این است که بسیاری از اینها نتیجه سطوح بسیار پایین مواد انتقال دهنده مهم در مغز باشند، بنابراین تحلیل بیوشیمی سلولی به ما در درک فرآیندهای سهیم در این تغییرات کمک می کند.
این مطالعه به دلیل نمونه کوچکی از بیماران و آن هم فقط جامعه پسران با محدودیت آماری مواجه شد. اما این تیم نتیجه گرفتند “کودکانADHD ممکن است دسترسی کمتری به تریپتوفان و دستیابی بیشتری به آلانین در مغز داشته باشند”. دسترسی پذیری فزاینده تریپتوفان در مغز ممکن است علت اختلالات در سیستم انتقال دهنده عصبی ساختارهای سروتونرژیک، عامل ثانویه در تغییرات در سیستم کته کولامنرژیک (که فعالیت دوپامین را پوشش می دهد) باشد.
بدین ترتیب این اکتشافات جدید با مطالعه قبلی همسو است که در آن ژن ها باADHD ارتباط دارند که از آن جمله چندین ژن مرتبط با سیستم کته کولامینرژیک را در بر می گیرد.
در نهایت متخصصان خواستار بررسی گسترده وبیشتری با تمرکز بر اختلال در انتقال دهی آمینواسید در کودکان ADHDشدند.
منبع: روانشناسی کودک و نوجوان - بررسی مغز کودکان با نقص توجه و بیش فعالی