اختلال اضطراب فراگیر در کودک و نوجوان

به طور معمول اساسی ترین نوع اختلال های اضطرابی اختلال اضطرابی فراگیر GAD می باشد، که با احساس پایدار تنیدگی ذهنی و نگرانی و بی قراری مشخص می شود. تشخیص اختلال اضطراب فراگیر زمانی صورت می گیرد که فرد نگرانی و اضطراب شدید و غیر قابل کنترلی درباره ی تعدادی از وقایع و موقعیت ها تجربه کند. کودکان و نوجوانان ممکن است درباره اینده و مهارت و لیاقت در عملکرد تحصیلی و اجتماعی بسیار نگران باشند. همچنین ممکن است در مورد مشکلات سلامت خود، موضوعات حانوادگی شان و حوادثی که در جهان رخ می دهد نگران باشند. این نگرانی ها باید دست کم شش ماه هر روز وجود داشته باشند و با یک نشانه ی فیزیولوژیکی همراه باشند. تاکنون اختلال اضطراب فراگیر به خوبی در مورد کودکان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سیر تحولی ان برای این گروه نیز مستلزم بررسی بیشتری است.

وجه تمایز GAD از سایر اضطراب‌ها در این است که در این نوع اختلال، شخص نگران وقایع متعددی می‌باشد و در صورتی که در سایر اختلالات اضطراب، نگرانی منحصر به محرک یا موضوعات ویژه‌ای می‌باشد.

وجه تمایز دیگر اینست که این افراد اغلب در مورد مسائل جزئی روزمره دچار اضطراب می شوند (بارلو، 2002). بزرگترها اغلب بر مسائلی مثل مشکلات بین فرزندان، سلامت خانواده، مسئولیت های شغلی و یا جزئی تر مانند وظایف خانه، یا سر وقت رسیدن به یک قرار. کودکان با این اختلال اغلب ازط مسائلی مثل رقابت در مدرسه، عملکرد ورزشی یا اجتماعی دچار نگرانی می شوند (ساوج و کندال، 2009).

علائم این اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:

الف: اضطراب و نگرانی شدید و مفرط درباره تعدادی از رویدادها یا فعالیت ها (مثلا عملکرد شغلی یا تحصیلی) در اکثر روزهای هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.

ب:  فرد نمیتواند این نگرانی را کنترل کند.

ج: اضطراب و نگرانی با حداقل سه نشانه از 6 نشانه زیر همراه است (نشانه ها در اکثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)

توجه: در مورد کودکان فقط به یک سمپتوم نیاز است.

۱. فرد بی قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی دلیل بد اخلاق است.

۲. به آسانی خسته و کوفته میشود.

۳ . نمیتواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یک دفعه خالی میشود.

۴. زودرنج است و زود عصبانی میشود.

۵. تنش ماهیچه ای دارد.

۶. خوابش مختل شده است (نمیتواند بخوابد، یا از خواب می پرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمیکند).

د: اضطراب ، نگرانی ، یا سمپتوم های فیزیکی باعث میشوند فرد به رنج یا نابسامانی شدید (بالینی) در عملکرد اجتماعی ، شغلی یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.

ه: ناراحتی فرد را نمی توان به آثار مستقیم یک ماده (مثلا یک نوع ماده مخدر،یک نوع داروی تجویزی)،یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلا هایپرتیروئیدیسم) نسبت داد.

و: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیل موجه تری برای این اختلال باشد. مثلا اضطراب درباره حملات وحشت زدگی در اختلال وحشت زدگی،ارزیابی منفی دیگران در اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس کثیف شدن یا سایر وسواس ها در اختلال وسواسی – اجباری، جدایی از افراد مهمی که فرد به آن ها دلبستگی دارد در اختلال اضطراب جدایی، رویدادهایی که فرد را به یاد رویدادهای اسیب زا می اندازد در اختلال PTSD، چاق شدن در آنورکیسا نروزا، دردها و ناراحتی های فیزیکی در اختلال نشانه های جسمانی، نقص هایی که فرد فکر میکند در ظاهرش دارد در اختلال بد شکلی بدنی، یا ابتلا به یک بیماری جدی در اختلال اضطراب بیماری، یا محتوای باورهای هذیانی در اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی. همه این موارد نمی توانند دلیل موجهی برای این اختلال باشند (گنجی، 1392).

همان طور که گفته شد، علامت شاخص این اختلال اضطراب و نگرانی غیرواقعی ومفرطی است که وابسته به رویدادهای تنش زای بیرونی نیست. بر اساس نظر اشتراوس (1994)، این خصوصیت در 95درصد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر آشکار است.کودکان دچار این اختلال درباره آینده، رویدادهای اجتماعی، فعالیت های خانوادگی، ورزش، موضوعات بهداشتی وآنچه صرفا ممکن است فردا یا حتی ساعتی بعد روی دهد، نگرانند. اختلال اضطراب فراگیربا تنیدگی، ناآرامی، تحریک پذیری و زود از کوره در رفتن نیز همراه است، هر چند کودکان خود همیشه از این قبیل عبارات استفاده نمی کنند. چنین اضطراب مزمن دائمی را (تشویش مضطربانه) نامیده اند.

نتیجه گیری های اخیر در زمینه ی اختلال اضطراب فراگیر در کودکان اغلب بر اساس بررسی های پزوهشی انجام گرفته در مورد اختلال اضطراب افراطی است، که از DSM-IV نشات گرفته و زیر گروهی از اختلال اضطراب فراگیر است. اگرچه ارتباط بین اختلال اضطراب فراگیر و اختلال اضطراب افراطی در کودکان جای پرسش دارد، اماپژوهش های اخیر نشان داده اند که همپوشی زیادی بین اختلال اضطرابی افراطی و اختلال اضطراب فراگیر در DSM برای کودکان وجود دارد و این در حالیست که نتایج پژوهش ها نشان می دهند که نشانه های اختلال اضطراب افراطی در کودکان در طول زمان از بین می رود.

اختلال اضطراب فراگیر بیشتر اوقات و حداقل به مدت 6 ماه در کودک دیده می شود، کنترل آن مشکل به نظر می رسد و با برخی نشانه های فیزیکی مثل بی قراری، تحریک پذیری، اشکال در تمرکز، تنش عضلانی ومشکلات خواب (اشتراوس، 1994) همراه است.

گفته می شود که 4 درصد از جمعیت بزرگسالان گرفتار اختلال اضطراب فراگیر هستند (راپی،1991)  و با اینکه این اختلال در بزرگسالان بیشتر بررسی شده تا در کودکان، اما میانگین برآوردهای مختلفی که از کودکان ارائه شده، نشان می دهد که آنان نیز به همان میزان به این اختلال مبتلا هستند ( بیدل،1991). برای مثال کاستلو (1989) مراجعان سرپایی درمانگاه ها را بررسی وشیوع 6/4 درصدی این اختلال را اعلام کرده است. برعکس اندرسون، ویلیامز، مک گی وسیلوا (1987) نمونه بزرگی از جمعیت عمومی را در نیوزلند بررسی و شیوع 9/2 درصدی این اختلال را اعلام کردند.

منابع

گنجی، مهدی. گنجی، حمزه. (1392). آسیب شناسی روانی بر اساس DSM 5. نشر ساوالان.

فاطمی راد، محمد حسن. ناقل، صدیقه. (1394). استرس و اضطراب در کودکان. نشر مطاف.

Barlow, D. H. (2000).Unraveling the mysteries of anxiety and its disorders from the perspective of emotion theory. American Psychologist, 55(11), 1247.

Suveg, C., Sood, E., Comer, J. S., & Kendall, P. C. (2009). Changes in emotion regulation following cognitive-behavioral therapy for anxious youth.Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 38(3), 390-401.

Strauss, C. C., & Last, C. G. (1993).Social and simple phobias in children.Journal of Anxiety Disorders, 7(2), 141-152.

منبع: روانشناسی کودک و نوجوان - اختلال اضطراب فراگیر در کودک و نوجوان

اختلال اضطراب

اضطراب یک رویکرد معمولی می باشد که به افراد یاری می دهد تا بتوانند .

عوامل استرس زا در زندگی روزانه خود و همینطور شرایط های دشوار را از خود دور کنند.

وقتی که در زندگی اضطراب بدون منطق افزایش یابد یک اختلال به وجود می‌آید.

اختلال اضطراب یکی از بیماری‌های جدی محسوب می شود.اختلال اضطراب

این اختلالات زندگی اشخاص را  با داشتن اضطراب مخرب، ناامید شدن و ترس مختل می کنند.

برخلاف اضطراب خفیف که با پیامدهای دارای استرس مانند :

سخنرانی داشتن و داشتن یک مصاحبه شغلی به وجود می آیند.

اختلال اضطرابی دارای ضرر و دردسر می باشند و می توانند به صورت پیشرفته درآیند.

اختلالات اضطرابی می‌توانند معالجه شوند.بررسی‌هایی که در  معالجه های جدید شده است.

در رابطه با اشخاص مبتلا به اختلال اضطرابی یاری می دهند.

تا به تمرکز بپردازند و همینطور به یک زندگی دارای رضایت منجر شود.

مطالب و مقالات سایت ” مشاوره خانواده” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناسان تهیه و پشتیبانی شده است.

درمان اختلال اضطراب

درمان اختلال اضطراب شامل:

داروها، رفتار درمانی و معالجه در ادراک،تکنیکهایی در رابطه با اعصاب.

تحولات در روش زندگی، ورزش کردن و معالجه های گیاهی برای اضطراب پیشنهاد می شود.

اختلال اضطرابی یک امری پیچیده محسوب می شود.اختلال اضطراب

و از ترکیب شدن  ژنتیکی،  برخوردی،  فضا و محیط  به وجود می آیند.

اختلال اضطرابی،  ترسهای  مخصوص و اختلال اضطراب عمومی را  ایجاد می کنند.

هر اختلال اضطرابی ویژگی های مخصوص به خود را دارا می باشد.

ولی آنها  همگی از روش مسئله طبیعی وحشت و ترس بدون منطق حاد با یکدیگر در حال ارتباط می باشند.

اختلال  اضطرابی اجتماعی

در مواد زیر فرد دچار ترس می باشد .

اشخاص با ترس داشتن از اجتماع 

داشتن استرس حاد

دارای ضرر از دیده شدن 

همینطور قضاوت شدن توسط اطرافیان 

در انجام کارها خود را حقیر و دستپاچه نشان می‌دهند.

این ترس امکان دارد آن قدر حاد باشد که با  محیط مدرسه و دیگر فعالیت هایی که در روز انجام می‌شود تداخل پیدا کند.

حتی اگر کارهای آنها زیاد و بدون داشتن مسئولیت باشد.اختلال اضطراب

آنها توانایی غلبه کردن بر ترس خود را ندارند.

اشخاص با ترس داشتن از اجتماع؛روزها و هفته های خود را قبل از به وجود آوردن یک وضعیت وحشتناک به نگرانی میگذرانند.

منبع: مشاوره خانواده | مشاوره تلفنی آنلاین حضوری | آدرس مشاور خانواده - اختلال اضطراب

استرس در نوجوانی

همان طور که همه ما می دانیم دوران نوجوانی به دلیل وجود شرایط ویژگی های خاصش می تواند یکی از حساس ترین و در واقع مهم ترین نقطه زندگی هر فردی باشد. در دوران نوجوانی فرد شخصیت او تحت تاثیر عوامل مهم و مختلفی قرار می گیرد و تغییراتی اساسی در خلقیات و رفتارهای نوجوان به وجود می اورد که در نتیجه آن یکی از مهم ترین اختلالاتی که می تواند برای نوجوان پیش بیاید  می باشد. اگر والدین فرد در این دوران حساس توانایی درک و شناخت تغییرات رفتاری و ویژگی های نوجوان شان را نداشته باشند باعث به وجود آمدن تنش ها و مشکلات بیشتری در او می شوند که در این حالت دانش و آگاهی والدین می تواند جلوی بسیاری از مشکلات دوران نوجوانی را گرفته و از میزان استرس فرد نوجوان به شدت بکاهد.

در واقع آگاهی از اینکه به چه علت نوجوان به اختلال استرس مبتلا شده است می تواند کمک موثری برای یافتن راه حل مطلوب و در  نهایت کاهش استرس نوجوان بکند. استرس اختلالی است که در نتیجه وجود فشارها و تنش ها در زندگی شخص برای او به وجود می آید که در حالت عادی و در زمانی که فرد تنها در موارد خاص به آن مبتلا شود زیاد نگران کننده نیست اما اگر زمانی طولانی به این اختلال مبتلا شویم لازم است اقدامات لازم برای بهبود آن را در دستور کار قرار دهیم. استرس حالت و واکنشی است که در مقابله با فشارها و تنش های موجود در محیط زندگی کار و تحصیل و یا هر محیط دیگری برای فرد به وجود می آید. البته عوامل درونی نیز می تواند از عوامل اصلی بروز استرس در نوجوان باشد مثلا تمایل به پذیرفته شدن توسط دیگران که در دوران نوجوانی نیز به شدت افزایش می باید یکی از دلایل اصلی است. استرس تا حدی برای بدن نیاز است و در واقع فردی که هیچ گونه استرسی در زندگی تجربه نکند در واقع نرمال نمی باشد ولی اگر استرس در یک شخص هم از حد مجاز و بازه زمانی مجاز فراتر رود نگران کننده خواهد بود و نیاز به درمان دارد.

استرس در دوران نوجوانی طی تغییراتی که در سیستم بدن رخ می دهد می تواند به شدت افزایش یابد. از عوامل اصلی که می توان برای افزایش تنش و استرس در زندگی نوجوان نام برد بلوغ، یافتن هویت و استقلال طلبی هستند که در زیر در مورد هر یک از آن ها توضیح داده خواهد شد. بلوغ باعث به وجود آمدن تغییراتی در بدن و روح فرد نوجوان خواهد شد که این تغییرات معمولا یکباره و ناگهانی نیز هستند که نوجوان را با دنیای جدیدی رو به رو خواهند کرد که اگر آگاهی های لازم در مورد این دوران به نوجوان داده نشود باعث بروز اختلالاتی مانند استرس و اضطراب برای او خواهد شد. در دروان بلوغ نشانه هایی وجود دارد که لازم است تا فرد و والدین آن ها را بدانند. در دوران بلوغ نوجوان دوست دارد که همه چیز را بفهمد و کشف کند و بسیار کنجکاو خواهد شد و در واقع او می خواهد تغییرات جسمی خود را به سرعت کشف کند. فرد در این دوران دچار هیجانات عاطفی و رفتاری می شود که از جمله آن ها می تواند به خشم و پرخاشگری اشاره نمود. در دوران بلوغ فرد تمایل دارد که به یک جمع خاص مثلا جمع دوستانش تعلق داشته بشد و کمی از جمع خانواده فاصله بگیرد.

گاهی نوجوان در سن بلوغ به مورادی مانند افسردگی و اضطراب و استرس مبتلا می شود که در برخی موارد بسیار خطرناک و نگران کننده هستند. مورد دیگری که در در کنار بلوغ در افزایش استرس نوجوان تاثیر گذار است هویت یابی در او است. در واقع نوجوان دوست دارد که در زمینه های مختلف درسی، تحصیلی، کاری، خانواده، مذهبی و مواردی از این قبیل کسب هویت نماید که در این راه باید تلاش و کوشش زیادی نماید و ممکن است این دغدغه ها باعث افزایش استرس در دوران نوجوانی فرد گردد. مورد بعدی در افزایش استرس نوجوانی استقلال طلبی خواهد بود. در واقع نوجوان تمایل دارد که از خانواده تا حدی فاصله بگیرد و با کسب آزادی بیشتر استقلال و جدایی خود از خانواده را اعلام نموده و اعلان قدرت نماید. البته این امر در مورد همه نوجوانان صدق نمی کند و این کاملا به خلق وخو و ویژگی های شخصیتی نوجوان بستگی دارد اما در بسیاری از نوجوان کسب استقلال فراگیر خواهد بود. عوامل دیگری مانند  درگیری و مشاجره پیاپی در خانواده ها، نبود روابط صمیمی در بین اعضای خانواده و مواردی از این قبیل نیز می تواند زمینه ساز بروز و افزایش استرس در نوجوانان باشد.

منبع:مشاوره-ازواج.com - روانشناسی کودک و نوجوان -استرس در نوجوانی